Śmiertelne Kłamstwa - Laurie Faria Stolarz

Tytuł: Śmiertelne Kłamstwa
Tytuł Oryginału: Deadly Little Lies
Cykl: Dotyk. Tom 2.
Autor: Laurie Faria Stolarz
Tłumaczenie: Edyta Skrobiszewska
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Data Wydania: 18 maja 2011












Opis:
Ubiegłej jesieni Camelia zakochała się w tajemniczym Benie, który posiadał niezwykłą umiejętność przewidywania przyszłości poprzez dotyk. Jednak gdy stali się sobie naprawdę bliscy, chłopak niespodziewanie wyjechał. Załamana dziewczyna poświęciła ostatnie miesiące na zgłębianie jego tajemnic i zaczęła doświadczać niezwykłych rzeczy. Czy umiejętności ukochanego mogły przenieść się na nią?
Po powrocie Bena wszystko jest inaczej. Mimo niezaprzeczalnej chemii między nimi chłopak pozostaje nieprzystępny. Tymczasem w życiu dziewczyny pojawia się Adam, nowy kolega z pracy, wyraźnie nią zainteresowany...
Wkrótce Camelia znowu zaczyna otrzymywać złowrogie ostrzeżenia. Ktoś kłamie i to Camelia musi odkryć kto. Zanim będzie za późno.

To właśnie podróż czyni rzeczy interesującymi.

To już drugi tom serii Dotyk, który chciałabym Wam przedstawić. Jakiś czas temu opublikowałam recenzję pierwszego tomu (tutaj), w którym się szczerze zakochałam. Nadeszła już zima, a Camelia nadal próbuje otrząsnąć się po tragicznych wydarzeniach, których była częścią. Dodatkowo tęskni za Benem, który po zerwaniu, postanowił wyjechać z miasta. Ma jednocześnie nadzieję, że uda jej się odbudować ich relacje, gdy po feriach chłopak wróci do szkoły. Jednak, gdy obiekt jej westchnień nie chce mieć z nią nic wspólnego, Camelia z trudem, ale próbuje zacząć nowe życie. Przychodzi jej z pomocą Adam - starszy chłopak, którego poznaje w pracy. W krótkim czasie zaprzyjaźniają się.. Może wyniknie z tego coś jeszcze? W każdym razie nic nie może wiecznie trwać, a przeszłość dziewczyny daje o sobie znać dość szybko. Znowu zaczynają się dziwne telefony, listy z pogróżkami, a jakby tego było mało dziewczyna podejrzewa, że psychometryczne zdolności Bena w pewnym sensie przeszły również na nią. Jak inaczej wyjaśnić fakt rzeźbienia rzeczy z przyszłości lub też przeszłości, albo co gorsza słyszenia tajemniczych głosów w głowie? Czy dziewczynie znowu grozi niebezpieczeństwo? Kto jest przyjacielem, a kto wrogiem? Jaką rolę odgrywa w tym wszystkim ciotka nastolatki? Zapraszam do lektury!

Czasami wydaje mi się, że zaczynam wariować. Nie, nie mówię tego tak sobie. Naprawdę kwestionuję moją poczytalność. Ostatnio coś jest ze mną nie w porządku.

Tą książkę podobnie jak poprzednią pochłonęłam w kilka godzin. Nie przeszkadzała mi nawet w tym wizyta przyjaciółki, ani oglądany przez nią obok film. Okładka jest o niebo lepsza od swojej poprzedniczki. Chociaż wydawać by się mogło, że wiele się nie różnią, to właśnie ta ma coś w sobie. Włosy dziewczyny po raz kolejny mnie oczarowały, a ten magnetyczny wzrok! Co do samej treści, nie wiem, czy ten tom bardziej mi przypadł do gustu, czy raczej na odwrót. Powiedziałabym, że są na równym poziomie, chociaż w poprzedniej części bardziej podobały mi się wspomniane w recenzji wtrącenia prześladowcy. W tej również jest coś w tym stylu. Jednak tym razem mamy do czynienia ze stronami pamiętnika małej dziewczynki o imieniu Alexia - obecnie ciotki Camelii. Tak, jak w poprzedniej części wszystko zostało zapięte na ostatni guzik, tak tutaj czuję lekki niedosyt, gdyż sprawa tajemniczych zdolności nie została do końca rozwiązana.. Właśnie przez to mam nadzieję przeczytać jakąś kontynuację..

Podeszłam bliżej. Wciąż pamiętałam o napisie na drzwiach do piwnicy. Dotarło do mnie, że ktoś był w moim domu - i być może wcale nie odszedł.

W tej książce jest pełno tajemnic, sekretów, a momentami, gdy wyobrażałam sobie, co by było gdybym ja się znalazła w podobnej sytuacji, aż ciarki przebiegły mi po plecach. No i jeszcze ta nierozwiązana sprawa, która utwierdziła mnie w przekonaniu, że muszę przeczytać kolejną część i dowiedzieć się, jak dalej potoczą się losy głównych bohaterów. Jednego możecie być pewni co do tej książki.. takiego zakończenia nikt by się nie spodziewał. I chociaż miałam pewne podejrzenia co do jednej postaci, bo pewnie większość z nas wyciągnęłaby podobne wnioski, to sprawdziły się one jedynie w niewielkim stopniu i nie miały wielkiego znaczenia.

Na każdym ze zdjęć ktoś dodał jakieś słowa. Razem tworzyły wiadomość: DOPÓKI ŚMIERĆ NAS NIE ROZŁĄCZY.
Nóż wypadł mi z dłoni. Krzyknęłam. Po chwili czyjaś dłoń zasłoniła mi usta.

Jest to typowa książka młodzieżowa spleciona z thrillerem, jednak byłam pod wielkim wrażeniem. Momentami szczerze się bałam i miałam wrażenie, że serce wyskoczy mi z piersi.  Co prawda nie należy ona do ambitnych książek, ale nie ukrywam, że ja osobiście wolę lekką lekturę. Polecam więc tą pozycję każdemu, kto również woli się rozerwać na kilka godzin, niż kontemplować nad sensem istnienia.